Na King Lear in november was het bij de Wijkkijkers tijd voor de volgende Shakespeare: Hamlet, de familievøørstelling. Elk jaar presenteert Theater Rotterdam (voordien het Ro Theater, dat met anderen is opgegaan in Theater Rotterdam) rond de kerstvakantie een familiemusical van Pieter Kramer, geïnspireerd op het Britse verschijnsel van de pantomimes. Een sprookje of klassiek verhaal in een eigentijds jasje, vol grappen en grollen én muziek.
De Wijkkijkers waren erg enthousiast over de voorstelling, ze vonden het echt geschikt voor de hele familie, iedereen kan er weer wat anders uithalen. Ondanks de toch zware thematiek van Hamlet bleek de voorstelling licht en luchtig. De openlijke decorwissels zorgden er ook voor dat je bleef zien dat het ‘maar toneel’ was, en gaven daarnaast nog ruimte aan de fantasie van de kijker. Het verhaal is tijdloos (Wijkkijkers herkenden bijvoorbeeld het gedrag van een puber tegenover zijn moeder, of de wrijving tussen zoon en stiefvader) en daarnaast zat de voorstelling vol verwijzingen naar de actualiteit, inclusief citaten uit popliedjes. De muziek (nieuwe teksten op muziek van Queen) viel enorm in de smaak bij de Wijkkijkers. Ook de laatste scène (“ook al ben ik dood, als je aan me denkt ben ik bij je”) en de jongste acteurs in geraamtepakjes werden genoemd als memorabelste onderdelen van de voorstelling. Kortom: “Een superverrassende Shakespeare!”.
