Categorie: MWE MKRS

In aanloop naar het NWE MKRS FESTIVAL ’24 schrijven onze nieuwe makers onregelmatig een column. Over hun proces en alles wat ze gaandeweg op hun pad tegenkomen. Deze week deelt Abdallah iets over zichzelf.

April 2024 – Een Persoonlijke Reflectie: Samenwerken en Zelfontdekking.

Sinds midden februari kom ik met 13 jongvolwassen mede-experts van het leven, samen in sessies die ons dieper doen graven dan alleen het bereiden van gerechten en samen eten. Het zijn momenten van samenzijn, waarbij we niet alleen elkaars smaken proeven, maar ook elkaars verhalen delen en de betekenis van echte ontmoetingen verkennen.

We begonnen te filosoferen over de essentie van ontmoetingen.

Kunnen we iemand echt ontmoeten zonder vooroordelen? Of worden we allemaal beïnvloed door de maskers die we dragen om onszelf te beschermen? Deze vragen daagden ons uit om eerlijk naar onszelf te kijken en de moed te vinden om onze kwetsbaarheid te tonen.

In onze openhartige gesprekken, erkenden we de rol van angst bij het tonen van onze ware zelf aan anderen maar, zijn we vastbesloten om die angst te overwinnen en oprecht te zijn in onze ontmoetingen. Het is een viering van zelfvertrouwen, zelfexpressie en zelfontdekking, waarbij we anderen willen inspireren met onze verhalen en unieke perspectieven op het leven. Ik zie namelijk iedereen als mede-expert van dit leven.

Als leider van deze groep jongvolwassenen voel ik de druk om alles perfect te doen. Als kunstenaar streef ik naar perfectie, niet alleen voor mezelf, maar ook voor de mensen die ik nu, naderhand, als vrienden beschouw. Maar ik realiseer me nu dat perfectie niet het doel is. Het gaat om het delen van mijn authentieke zelf, zonder maskers, zonder angst. Ik ben op een zoektocht naar antwoorden, een reis naar het vinden van balans tussen zelfontdekking en waar het nou eigenlijk schuurt binnen de samenleving… Ik weet dat ik niet alleen ben in deze strijd.

Samen met mijn zielsverwanten voel ik het verantwoordelijkheidsgevoel om de wereld te veranderen. We zijn geen perfecte individuen, maar samen vormen we een krachtig collectief dat streeft naar een betere wereld. Dus laat ons doorgaan, niet in de richting van perfectie, maar in de richting van collectivisme. Met de nadruk op wederzijdse afhankelijkheid, verbondenheid, zelfontdekking en saamhorigheid. Laten we samen de moed vinden om kwetsbaar te zijn, om te zoeken naar antwoorden en om elkaar te empoweren.

Zie ik je 25 mei?

Warme groetjes,

Abdallah Omar Mahamed

In aanloop naar het NWE MKRS FESTIVAL ’24 schrijven onze nieuwe makers onregelmatig een column. Over hun proces en alles wat ze gaandeweg op hun pad tegenkomen. Deze week deelt Kevin iets over zichzelf.

April 2024 – De verloren verhalen van de vorige generatie

Als mens en maker ben ik altijd nieuwsgierig geweest naar verhalen die niet of niet genoeg worden gehoord. Vanuit dat idee ben ik gaan praten met mensen uit de
generatie, die nu 65+ is.

Het is mijn beleving dat deze grote groep mensen in de samenleving vaak worden vergeten, onderschat of niet serieus worden genomen. Zonde! Want juist deze
mensen dragen een een goudmijn bij zich aan levenservaring, lessen en input voor de wereld en de maatschappij.

Met deze opvatting ben ik de stad ingegaan om mensen van 65+ te vragen wat voor hen belangrijke onderwerpen zijn. Wat zijn volgens u verhalen die verteld
moeten worden? En waarom? Wat zou de oude generatie aan de jonge generatie willen meegeven?

Gelijk ging ik op zoek naar een groep senioren die wilden meedoen aan mijn project, maar al snel bleek dit moeilijker dan verwacht. Veel senioren vinden het
maar een spannende stap om ineens mee te doen aan een ‘theaterproject’. Ik moest een stap terug zetten en de drempel verlagen. Ik ging interviews en
gesprekken aan op de plekken waar mensen toch al kwamen en op die manier kwam ik de meest fantastische mensen tegen, van wie ik de meest bijzondere
levensverhalen heb mogen horen.

“Mijn verhaal? Daar heb je toch niks aan! Ik ben niet bijzonder.”, hoor je al snel als je zo’n gesprek aangaat. Maar toch, als het gesprek eenmaal is begonnen, hebben
mensen enorm veel te vertellen en te bieden.

Ik heb gemerkt dat mensen zich veel bezighouden met onderwerpen zoals: zelf keuzes maken, beslissen waar je woont en hoe je leeft. Vanaf een bepaald punt
wordt de kennis en levenservaring die iemand meedraagt niet meer als waardevol erkend. Iemand kan het dan al snel ‘niet meer bijbenen’ en dit is het punt dat een
standpunt blijkbaar waarde verliest.

Op dit moment ben ik een theatrale weergave aan het maken van de belangrijkste les die ik heb mogen leren van deze vorige generatie.

Het meest terugkomende antwoord wat ik kreeg op de vraag wat ze mij en de komende generaties willen meegeven was dat het contact tussen jong en oud erg
afwezig is en word gemist. En dat dat juist waardevol zou kunnen zijn. Daarom maak ik de theatrale weergave samen met Hüsnü Uysal 65+ wat wij, als personen
uit twee verschillende generaties, van elkaar kunnen leren.

Kevin Sweep afstuderend theatermaker en docent aan de Artist Educator in Theater & Media opleiding ArtEZ- Zwolle.

Sinds november 2023 woonachtig in Rotterdam en bezig bij het RWT als afstudeer
stage/ben ik nieuwe maker bij het ICAF.