Lieve lezer,
Alles slijt, alles komt glad
als je alle seizoenen
maar een keer hebt gehad
zingt Joost Spijkers in een van zijn mooiste liedjes. Als je kijkt naar het weer lijkt het alsof de natuurtijd plotseling haast heeft. Alsof ze – net als wij – toe is aan een fast forward knop. Naar een moment in de toekomst waarin we uit deze corona kramp komen. Vorige week was het winter, deze week lente… wat is het volgende? Binnen vier weken zomer en herfst, en corona is geschiedenis?
Corona of geen corona, elk seizoen is ook weer hetzelfde. Een herhaling van zetten van de natuur. En zo doet dit lenteweer ons denken aan de vroege lente vorig jaar, toen de eerste ‘intelligente’ lockdown werd aangekondigd. Waar was jij toen je het hoorde? Voor ons is dat een dag die in het geheugen gegrift staat als de dag dat we ons internationale community arts festival (ICAF) moesten annuleren, twee weken voor de openingsavond. “Het is het mooiste festival tot nu toe!” zei onze projectleider Anamaria Cruz in de weken ervoor nog. En ze had gelijk: we waren in topvorm. Een andere collega zei dat die tijd aanvoelde als een lente die maar niet wil doorbreken. En weer een ander hoorde ik zeggen dat het een lange winterslaap is; iedereen geïsoleerd in zijn eigen holletje. En zo zijn we bijna vier seizoenen verder. Maar toch breekt bij ons voorzichtig de lente aan, want projecten die we in deze ‘nieuwe realiteit’ maakten gaan nu hun premiere beleven…
VIRTUELE GRENZELOOSHEID…
Zo organiseren we een jaar na dato onze allereerste volledig virtuele MINI ICAF op 26 en 27 februari, vanuit twee plekken op de wereld: Rotterdam en Singapore! Want nu dat we niet gebonden zijn aan fysieke plekken, kun je virtueel de wereld over! Het is een spannend experiment, en een dynamisch programma met o.a. verdiepende gesprekken over empathie, interactieve film– en dansworkshops die je via ZOOM kunt volgen, screenings van een Poolse film incl. nagesprek met de makers, een volledig op ZOOM gemaakte community arts voorstelling uit Los Angeles – en meer!
EEN VOORSTELLING IN JE HANDPALM…
Parallel aan het festival, beleeft onze allereerste voorstelling gemaakt voor op de smartphone – Niet Tuchten Online – zijn try-out in de virtuele klaslokalen en huiskamers van jongeren. Een voorstelling die past in je handpalm, waarin het verhaal wordt verteld van acht jongens, die ieder vanuit hun eigen kwetsbare thuissituaties een plek proberen te vinden op straat. Docenten kunnen deze voorstelling digitaal doorsturen aan hun leerlingen en erover napraten. Hopelijk maakt de voorstelling een deurtje open voor het delen van een verhaal of het luchten van je hart, want die lente waar iedereen zo naar smacht wordt misschien nog wel het meeste gemist door die groep jongeren… De voorstelling is vanaf nu te bestellen.
DUIZEND BRIEVEN VOOR IJSSELMONDE-NAREN…
Corona brengt ons ook terug naar andere soorten van fysiek contact maken. In het kader van het project Who cares?! verstuurden onze partners in crime Alice Pons en Lisanne van Aert van MOHA de afgelopen tijd namelijk zo’n duizend brieven naar IJsselmonde-naren. In dit project onderzoeken Alice en Lisanne welke vormen ‘zorg’ allemaal kan aannemen in de levens van mensen. En die brieven bleven niet onbeantwoord. Een voor een druppelen de lieve, warme antwoorden van bewoners binnen. Met de brieven in de hand zetten de correspondenten stappen in de sneeuw, naar buiten om hun verhaal te bezorgen. Kleine en grote verhalen over zorgen of verzorgd worden. Je leest er meer over op de blog van MOHA. En wanneer de lente écht is aangebroken, presenteren we met MOHA in mei opnieuw een premiere waarin dit bijzondere proces een vorm krijgt.
De eerste kinderen die buiten spelen.
De eerste rosé, de eerste van velen.
De eerste reis met een koffer minder
en daar alsmaar denken was ik maar weer ginder.
…
Alles stijl, alles komt glad
Als je alle seizoenen maar een keer hebt gehad…
– Spijkers, 2014
Warme groet,
Jasmina