De noodzaak van community arts

– tekst door Jasmina Ibrahimovic

Onze samenleving staat voor grote uitdagingen. We bevinden ons steeds meer in onze eigen bubbels en sinds corona is dat alleen maar sterker geworden. De noodzaak om dicht bij mensen te komen die je anders niet zou ontmoeten is enorm. Want hoe minder we elkaar ontmoeten, hoe minder we ons in elkaar kunnen inleven en hoe groter de kloof wordt tussen ‘ik’ en ‘de ander’ of ‘wij’ en ‘zij’. Community arts gaat over bruggen bouwen. Over de zoektocht naar de mens in onszelf en elkaar. Over elkaar op ooghoogte ontmoeten. Steeds meer jonge kunstenaars hebben deze behoefte en zijn daarom geïnteresseerd in de community arts-praktijk. En ook steeds meer fondsen en beleidsmakers zijn zich bewust van de bruggenrouwende rol die deze kunstvorm kan vervullen.

“Community arts gaat over bruggen bouwen. Over de zoektocht naar de mens in onszelf en elkaar. Over elkaar op ooghoogte ontmoeten.”

 

Echter, community arts en de inclusieve- en participatieve kunstpraktijk zijn complexe praktijken met veel kritische vraagstukken. Bijvoorbeeld over participatie als politiek middel, rolverdelingen, verantwoordelijkheden, artistieke ontwikkeling, autonomie en representatie – om er maar een paar te noemen. En we constateren dat er in Nederland veel behoefte is aan een voortdurend gesprek tussen makers, kunstvakdocenten, beleidsmakers en fondsen wanneer het gaat over kunst en grote maatschappelijke vraagstukken of het werken met mensen in kwetsbare situaties.

“Wij geloven erin dat we als sector baat hebben bij een vaste plek en tijd waarin verschillende perspectieven bij elkaar komen.”

 

Het Rotterdams Wijktheater heeft jarenlange ervaring met het maken van theater vanuit persoonlijke verhalen, voor mensen die anders nooit naar het theater zouden gaan. We bieden jaarlijks stageplekken aan afstuderende kunstenaars. Daarnaast geven we gastcolleges en masterclasses aan kunstvakopleidingen en zijn we in gesprek met fondsen en beleidsmakers. Middels het internationale en academische netwerk van het ICAF hebben we daarnaast toegang tot veel relevante en actuele academische kennis over participatie, kunst, inclusie en community arts, waarmee we de Nederlandse praktijk kunnen voeden.

Wij geloven erin dat we als sector baat hebben bij een vaste plek en tijd waarin verschillende perspectieven bij elkaar komen. Zo kunnen we kunst waarderen voor wat het écht kan bijdragen op een manier die recht doet aan de ethische en esthetische waarden van deze praktijk.