Het ICAF NWE MKRS Festival vindt plaats op donderdag 30 oktober 2025. Dit tweedelige jaarlijkse festival verbindt, inspireert en viert zowel nieuw als gevestigd community arts-talent uit Nederland, en biedt een podium aan nieuwe verhalen en nieuwe talenten. Op deze avond vindt het eerste deel van het festival plaats en vormt tevens de afsluiting van het NWE MKRS-traject 2025-2026.
Thema: Ruimte voor Zorg(zaamheid)
Het programma staat in het teken van kunst en zorg(zaamheid). Wat is de kunst van het zorgen en welke zorgzaamheid is nodig in community arts processen? We openen de avond met een korte introductie op deze vragen, en stellen jullie meteen ook voor aan onze nieuwe, nieuwe maker Kai Slaghek die dit jaar onder onze vleugels afstudeert bij de Toneelacademie Maastricht.
PAMFLET | DE NOODZAAK VAN COMMUNITY ARTS
– tekst door Jasmina Ibrahimovic
Onze samenleving staat voor grote uitdagingen. We bevinden ons steeds meer in onze eigen bubbels en sinds corona is dat alleen maar sterker geworden. De noodzaak om dicht bij mensen te komen die je anders niet zou ontmoeten is enorm. Want hoe minder we elkaar ontmoeten, hoe minder we ons in elkaar kunnen inleven en hoe groter de kloof wordt tussen ‘ik’ en ‘de ander’ of ‘wij’ en ‘zij’. Community arts gaat over bruggen bouwen. Over de zoektocht naar de mens in onszelf en elkaar. Over elkaar op ooghoogte ontmoeten. Steeds meer jonge kunstenaars hebben deze behoefte en zijn daarom geïnteresseerd in de community arts-praktijk. En ook steeds meer fondsen en beleidsmakers zijn zich bewust van de bruggenrouwende rol die deze kunstvorm kan vervullen.
“Community arts gaat over bruggen bouwen. Over de zoektocht naar de mens in onszelf en elkaar. Over elkaar op ooghoogte ontmoeten.”
Echter, community arts en de inclusieve- en participatieve kunstpraktijk zijn complexe praktijken met veel kritische vraagstukken. Bijvoorbeeld over participatie als politiek middel, rolverdelingen, verantwoordelijkheden, artistieke ontwikkeling, autonomie en representatie – om er maar een paar te noemen. En we constateren dat er in Nederland veel behoefte is aan een voortdurend gesprek tussen makers, kunstvakdocenten, beleidsmakers en fondsen wanneer het gaat over kunst en grote maatschappelijke vraagstukken of het werken met mensen in kwetsbare situaties.
“Wij geloven erin dat we als sector baat hebben bij een vaste plek en tijd waarin verschillende perspectieve bij elkaar komen.”
Het Rotterdams Wijktheater heeft jarenlange ervaring met het maken van theater vanuit persoonlijke verhalen, voor mensen die anders nooit naar het theater zouden gaan. We bieden jaarlijks stageplekken aan afstuderende kunstenaars. Daarnaast geven we gastcolleges en masterclasses aan kunstvakopleidingen en zijn we in gesprek met fondsen en beleidsmakers. Middels het internationale en academische netwerk van het ICAF hebben we daarnaast toegang tot veel relevante en actuele academische kennis over participatie, kunst, inclusie en community arts, waarmee we de Nederlandse praktijk kunnen voeden.
Wij geloven erin dat we als sector baat hebben bij een vaste plek en tijd waarin verschillende perspectieve bij elkaar komen. Zo kunnen we kunst waarderen voor wat het écht kan bijdragen op een manier die recht doet aan de ethische en esthetische waarden van deze praktijk
Kalender
PAY WHAT YOU CAN
kaarten 0 – 25 euro
Wij vinden het belangrijk dat iedereen de mogelijkheid heeft om naar onze voorstellingen te komen kijken. Daarom werken we met ‘pay what you can’. Hiermee kies je zelf welke ticketprijs het beste bij jouw huidige financiële situatie past.
PROGRAMMA
Zorgplicht, een theatrale presentatie
Nieuwe maker Sophie Polhuis studeert met haar project Zorgplicht af als docerend theatermaker aan de Fontys Academy of the Arts. Na jaren als jeugdhulpverlener te hebben gewerkt, keert ze met de blik van een theatermaker terug naar haar oude werkveld. Samen met een diverse groep Rotterdamse hulpverleners onderzocht ze de drijfveren, spanningen en kwetsbaarheid van mensen in de zorg: wat beweegt iemand om te zorgen, en hoe houd je dat vol in een systeem dat steeds meer vraagt? Tijdens deze avond delen Sophie en de deelnemers de resultaten van dit langdurige theatraal onderzoeksproces: een inkijk in hun zoektocht naar de kunst van zorgzaamheid. Meer informatie over Zorgplicht vind je hier.
In gesprek met James Thompson
James Thompson is hoogleraar toegepast en sociaal theater aan de Universiteit van Manchester. Na jaren onderzoek te hebben gedaan naar kunst in oorlogs- en rampgebieden, onderzoekt hij nu de relatie tussen kunst en zorg. Zijn stelling is dat zorgzaamheid en zorgverleners een vorm van kunst beoefenen door de manier waarop ze om gaan met hun patiënten, en tegelijkertijd benadrukt hij het belang van zorgzaamheid in artistieke processen. Door zijn perspectief wordt de definitie van kunst radicaal uitgedaagd. En juist dit is van groot belang voor de sociaal-artistieke sector. Tijdens dit gesprek zal James meer vertellen over zijn bevindingen en gaan we met hem, Sophie en haar groep én het publiek in gesprek over dit onderwerp.
Meer over James Thompson
James Thompson is hoogleraar toegepast en sociaal theater en associate vice president voor sociale verantwoordelijkheid aan de Universiteit van Manchester. Hij richtte het Theatre in Prisons and Probation Centre op in de jaren negentig en is oprichter en mededirecteur van In Place of War, dat kunstprogramma’s ontwikkelt in conflict- en rampgebieden. Thompson werkte jarenlang in Afrika en Zuid-Azië, vooral in de DR Congo en Sri Lanka, en schreef invloedrijke boeken over theater, conflict en verzoening, waaronder Performance Affects (2009) en Humanitarian Performance (2014).
Zijn meest recente werk, Care Aesthetics: For Artful Care and Careful Art (2022), onderzoekt de kruising tussen kunst en zorg. Thompson stelt daarin dat zorg handelingen een esthetische waarde dragen — en dat kunstenaars, zorgverleners en gemeenschappen elkaar kunnen vinden in aandacht, kwetsbaarheid en wederkerigheid. Zijn denken nodigt uit tot een meer zorgzame esthetiek in een vaak ‘care-less’ wereld.
Borrel
We sluiten de avond af met een borrel, waarin er volop gelegenheid is om met elkaar na te praten en ideeën uit te wisselen.
